Ik wil ook graag imperfect perfect zijn

‘Haha wow, claim je nu dat je perfect bent Nienke?’ Nee. Verre van zelfs. En dat is het irritante aan dit verhaal; ik wil alles perfect doen, maar ik wil niet perfect zijn. Ongeveer anderhalf jaar geleden leerde ik in therapie dat ik lijd aan perfectionisme. Ik zeg expres ‘lijden aan’, want bij mij neemt het een vorm aan die het nooit zou moeten krijgen.

‘Nog heel even,’ zei ik voor de duizendste keer tegen mijn man die geïrriteerd stond te wachten tot ik hem zou helpen met koken. ‘Ik moet dit echt nog even afmaken’. En zo gaat het altijd. Nog heel even. Altijd moet er nog één ding zijn wat die ‘heel even’ van mijn dag verdient. Terwijl het dat eigenlijk helemaal niet verdient. Het is vaak iets onbenulligs, wat helemaal niet nog zoveel aandacht nodig heeft op dat tijdstip van de dag. Zo gaat het. Altijd.

Veel van mijn tijd gaat naar het perfectioneren van dingen. Een foto die ik wil plaatsen op Instagram is toch nog niet helemaal goed bewerkt. Een mail die al de hele dag op me staat te wachten – en totaal geen urgentie heeft – moet toch nog beantwoord worden. Want stel je voor dat iemand iets van mij vindt. Bij alles vind ik wel een reden om het perfect te moeten maken.

Mijn fysiotherapeut die me hielp met mijn therapie, zei tegen me: ‘Een dag heeft maar 24 uur. Als je er meer van probeert te maken, lijdt je daar juist onder.’ Wat hij eigenlijk zegt is dat als je zoveel van je eigen lichaam vraagt, dag in dag uit, alle andere dingen eronder komen te lijden. Relaties, plezier, ontspanning, daar is dan geen ruimte meer voor. Oh boy, little did I know…

In mijn vorige blog schreef ik over het niet stil kunnen zitten. Niet omdat ik een wiebelkont heb, maar omdat ik het mezelf niet kan gunnen om niks te doen, te genieten, te ontspannen. Alles wat ik doe moet nuttig zijn. Ik heb een soort nuttigheidsverslaving denk ik. Als ik een dag vrij heb, moet die dag opgevuld worden met zoveel mogelijk dingen die ik normaal niet kan doen. En het plezier is dan ver te zoeken. Maar het plezier in de dingen die ik zo graag perfect wil doen? Dat verdwijnt ook steeds verder weg.

Daarom even een andere foto op Instagram. Even laten zien dat alles bij mij ook buiten de lijntjes gaat, dat achter al mijn foto’s een hele andere wereld schuil gaat en wat de prijs is die ik betaal voor perfectioneren. En de grap is, dat ik zelfs in deze foto het rommelige gedeelte zo perfect mogelijk wilde neerleggen. Perfecte plaatjes zeggen eigenlijk zo weinig wat echt is.

Ik wil niet dat perfectionisme de basis word in alles wat ik doe, van inspanning tot ontspanning. Ik weet niet eens meer wat ontspanning echt is. Daarom besloot ik het boek ‘Goed Genoeg’ van perfectionismecoach Evelien Bijl te bestellen, om hopelijk nog meer te leren over mijn perfectionisme. En ik moest gelijk heel hard lachen toen ik de inleiding las:

‘Als je een beetje op de oude Evelien lijkt, heb je misschien de neiging om dit boek perfect door te willen lezen en om alle tips direct toe te passen in je leven.’ Gaan we weer. Want zo zat ik inderdaad al helemaal klaar, met pen en notitieboekje naast me en een veel te uitgesloofde, sierlijke titel bovenaan het papier.

Loslaten dus.

Oké, daar gaan we…

De komende tijd wil ik meer in het boek ‘Goed Genoeg’ van Evelien Bijl duiken en dit gaan toepassen op mijn perfecte-niet-perfecte leven. Wil je deze ervaring volgen? Volg me dan op Instagram!